Xiahe

Prima geslapen en we worden gewekt door de bouwvakkers die de betonmolen starten. Xiahe is in aanbouw/opbouw. Alles ligt open en bijna iedereen helpt mee om er iets van te maken. Om kwart over acht leveren we twee zakken vuile was in (70 ¥) en wandelen met Erna en Martin naar het Snowland restaurant.

Het is nog frisjes, de lucht is blauw en de zon schijnt. Het is wennen aan de ijle lucht. We zitten op 3000 meter en onze longen pompen zich vol met zuurstof. Het stof van de hoofdstraat zuigen we ook mee naar binnen. We nemen allebei een breakfast #1. Drie sneetjes brood, 2 gebakken eieren, boter, jam en koffie of thee.

De pijnstiller doet zijn werk. José’s benen doen het goed. Om 09.40 uur wandelen we naar het Labrang klooster. Emmy en Angelien blijven gewond c.q. ziek achter in het hotel. Bij het klooster aangekomen moeten we wachten op onze gids. Dit is geen straf. We zien de eerste geelkapmonnik en de locale bevolking ziet er prachtig uit. Onze gids is een echte nurk. Hij sjokt van tempel naar tempel zonder iets te zeggen. Het complex is prachtig.

José krijgt het aan de stok met de “sproei” monnik, een gedrongen prol die de yakboter van de muur vloekte. We gaan dan naar een plein waar de eerste monniken hun gebedsliederen prevelen. Het aantal groeit gestaag en we maken mooie foto’s. Dan gaat de meute de gebedsruimte in. Wij mogen van afstand toezien.

De opper-geelkap-monnik ziet er prachtig uit en is voorganger.
Na een poosje hebben we het wel gezien en lopen we naar een aantal Tibetaanse vrouwtjes. José legt de functie van de leesbril uit. Ze verbazen zich erover. Om half 1 lopen we naar Snowland want we hebben trek en dorst.

We hebben veel plezier en om half drie vertrekken we met Henk, Ruud, Erna, Martin en Herman voor de pelgrimsroute. We zien weinig pelgrims, wel veel bedelaars. De blauwe lucht is veranderd in donderkoppen en de eerste druppels vallen. Weer veel foto’s getrokken.

We lopen rond het klooster en komen vlakbij Snowland uit.
De biervoorraad wordt aangesproken maar al snel moet deze aangevuld worden. Dit gebeurt dan ook. José en Martin lopen een deel van de route terug om een “zeepje”te halen (kleitabletje met boeddha afbeelding).

Op de terugweg naar het hotel kopen we voor mij een armbandje. Echt Tibetaans. Aangekomen bij het hotel, het is inmiddels 7 uur, kletsen we met pechvogel Emmy en gaan dan naar de kamer om de blazen te legen. José haalt de was op. Deze is nog vochtig, gekreukeld en niet echt schoon. Ze hebben hier nog nooit van een strijkplank geho
ord. Tot 8 uur TV kijken want dan hebben we pas warm water. Om kwart voor negen gaan we eten. We komen Erna en Martin op de gang tegen.

We pikken Elly op en gaan met vijf-en voor 10 ¥ met een busje naar Snowland. We drinken een biertje en een jasmijnthee en eten noodles met beef en groenten (José) en noodles met kip. Totaal 15 ¥ oftewel ƒ 4,50!! Om half elf gaan we met z’n vijven in een busje terug naar het hotel. We zijn moe maar voldaan. Als we de 50 treden van het hotel geklommen hebben, hijgen we als postpaarden. Onze knieën bibberen. We zijn nog steeds niet aan de hoogte gewend.