![\"na37.JPG-for-web-large.jpg-for-web-LARGE\"](\"http:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-content\/uploads\/2014\/12\/na37.JPG-for-web-large.jpg-for-web-LARGE.jpg\")
<\/a><\/p>\nOm 10.15 uur stoppen we even in Henties Bay. Daar kunnen we snoepjes kopen voor de kinderen in de kraal waar Aldo wil stoppen. Henties Bay is een rustig dorpje. Er staat een symbolische galg, om de mensen erop te wijzen de plaats en de omgeving schoon te houden. Half 11 gaan we verder over de C34 richting Cape Cross, over een zoutweg. Het lijkt op asfalt. De ondergrond van de weg is keihard, maar wordt bij regen spiegelglad. We zien grote zoutpannen. Om half 12 arriveren we bij de Seal Colony. Er liggen duizenden robben in de zon te stinken. En evenveel van die dieren liggen er lekker in de zee te dobberen. Het is een leuk gezicht, alleen de vliegen zijn minder. Toch anders dan op Galapagos. Nu moeten we afstand bewaren en achter een stenen muur blijven. Toen liepen we tussen de robben door. Op het strand lopen een hoop jakhalzen. Zij hebben hier eten genoeg. De batterijen van Phons zijn camera zijn leeg. Heel jammer, maar wel eigen schuld. We hebben 3 reservebatterijen en de vierde zit in de grote tas. Pech gehad. Twaalf uur wordt kwart over voor we weer weg zijn. Dan weer een plaspauze. Hadden we 3 kwartier geleden ook al.\u00a0We tuffen door de eindeloze dorre en uitgestrekte vlakte. Zo desolaat. Alles ziet beige-geel met af en toe en bosje. Om half 2 stoppen we in deze woestijn om te picknicken. Niet te geloven. Bloedheet en geen schaduw. Het heeft wel wat. De boterhammen met kaas, komkommer, tomaat en avocado fietsten er weer in. Met z\u2019n allen hebben we opgeruimd en Phons had afdroog corvee. In 45 minuten tijd hadden we gegeten, opgeruimd en konden we verder. Nu over de C35 richting Uis. Daar zijn we om 15.10 uur. Even 10 minuten om te plassen en dan verder over de C35 naar Khorixas. Vanaf Uis is dat nog 115 km. Na een nachtrust van bijna 10 uur staan we om kwart voor 8 op. Deze nacht hebben we minder goed geslapen. De plankbedden zijn zo hard en de kussentjes zo klein. We ontbijten bij de lodge met thee, gebakken<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":1649,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_oct_exclude_from_cache":false,"footnotes":""},"categories":[405],"tags":[148,146],"class_list":["post-1641","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","hentry","category-namibie","tag-khorixas","tag-swakopmund"],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1641","targetHints":{"allow":["GET"]}}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=1641"}],"version-history":[{"count":3,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1641\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":1650,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1641\/revisions\/1650"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/1649"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=1641"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=1641"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=1641"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}
\n<\/a><\/p>\n
\nTwijfelfontein zit er vandaag niet meer in. De weg daar is erg slecht en het is te vermoeiend voor Aldo, plus is het hier gevaarlijk om in het donker te rijden. Maar eerst gaan we naar Brandberg, zo genoemd, omdat bij zonsondergang de berg in brand lijkt te staan. we gaan een korte wandeling maken in Brandberg en kijken naar de White Lady.Bij Brandberg aangekomen stappen we stevig door. De omgeving is werkelijk adembenemend mooi. Een eiland in de woestijn. Via stapstenen in beekjes , klauterend over de rotsen , genietend van de natuur bereiken we in 35 minuten de White Lady. We zweten als postpaarden. De White Lady is een muurschildering in de rots. Eigenlijk is de Lady een man. Er zijn dieren en jagers te zien. Het is klein maar fijn en beslist de moeite waard naar dit stukje geschiedenis van de bushman te gaan kijken.
\n<\/a>In het donker rijden we nog zo\u2019n anderhalf uur naar Igowati Lodge. Als we daar aankomen is het kwart voor 8 en moeten we over 15 minuten eten. Lekker buiten in de kou. Niet echt lekker dus, want het is maar een graadje of 6, maar er is geen binnen. We beginnen met een stevige tomatensoep. Daarna buffet met kudu. Die kudulap van Phons is zo taai als een schoenzool, maar die van mij zo mals als boter.
\n<\/a>Er is volop groente en rijst. Als toetje is er ijs met vruchtjes. Onder het eten krijgen we nog een optreden van de lokale bevolking. Omdat de bar ook in de open lucht is, nemen we een Tafeltje en een wijntje mee nar onze kamer. Daar is de temperatuur beter. De kamer is weer geweldig: groot en mooi en alles met een luipaardprint. Gordijnen, lakens, handdoeken. De twee bedden zijn betonblokken met een matras erop. Hoe zal dat liggen?<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"