![\"japanroute\"](\"http:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-content\/uploads\/2015\/01\/japanroute.jpg\")
<\/a><\/p>\n<\/p>\n
\u201cVan hier tot Tokio\u201d, met dit gezegde geven wij iets aan hoe ver iets is. Vandaag gaan we het ondervinden. Omdat de vlucht\u00a0\u00a0vanavond om 21.00 gepland is, kunnen we het rustig aandoen. De laatste voorbereidingen worden getroffen en iets over half 4 wandelen we gepakt met twee rugzakken en twee reistassen naar Station Reeshof. De trein vertrekt om 5 over vier en is stipt op tijd. In Den Bosch stappen we over in de intercity naar Schiphol.<\/p>\n
<\/a>Het is een dubbeldekker en die is niet handig met de bagage. Daarom reizen we in een hal met klapstoelen. Tot Utrecht moet ik staan en dan komt de stoel tegenover Jos\u00e9 vrij.
\nAls we op Schiphol aankomen lopen we direct naar balie 20. Het is hier niet druk. De balie is pas 10 minuten open en aan onze wens twee stoelen naast elkaar, aan een gangpad, wordt voldaan. We roken buiten een peuk en gaan dan tax free shoppen.<\/p>\n<\/a>Een kist tuitknakjes en parfum voor Jos\u00e9 (Clarins). Dan naar onze stamkroeg op Schiphol: bar Amsterdam, waar we allebei een uitsmijter nemen, begeleid met bier en wijn.
\nOm 20.00 uur lopen we naar gate E08 waar de security check al is begonnen. Dit gaat allemaal vlot en om kwart voor negen zitten we in de Boeing 777 van Japan Airlines. Omdat een paar passagiers ontbreken vertrekt JL0412\u00a0\u00a0pas om half tien.<\/p>\n<\/a>Het toestel heeft een webcam waarmee via de grote schermen de start te volgen is. Eenmaal in de lucht wordt de webcam die onder het toestel hangt getoond. Zeer bijzonder.
\nDe verzorging aan boord is goed en de Japanse stewardessen zeer nederig en vriendelijk. Bij het diner kunnen we kiezen uit Japans of Westers eten. We nemen allebei westers. Omdat de uitsmijter nog niet verteerd is, eet ik niet veel.
\nBij Jos\u00e9 fietsen de gehaktballen ( het is er maar eentje hoor ) er vrolijk in. Ik begin aan mijn vakantieboek \u201cWild Fire\u201d van Nelson de Mille. Vanaf het begin spannend en moeilijk los te laten. Toch probeer ik een dutje te doen. Ik slaap wel, maar omdat ik weinig ruimte heb en geen goede houding aan kan nemen, word ik vaak wakker. Ik krijg ook last van mijn nek.<\/p>\n<\/a>Maar ja, je moet er iets voor over hebben om in het land van de rijzende zon te komen.
\nTwee uur\u00a0\u00a0voor de landing wordt het ontbijt geserveerd. Roerei met tomaat en erwtjes. Ook nog een bakje yoghurt en fruit. We eten wat we lusten.
\nRond 21.00 uur, het is in Japan 7 uur later dan in Nederland, wordt de landing op vliegveld Narita van Tokio ingezet. De landing is via de webcam te volgen en dit is echt gaaf.<\/p>\n<\/a>De procedure bij de douane verloopt soepel. Na het maken van vingerafdrukken en een foto met een webcam mogen we Nippon binnen. Als we bij de bagageband aankomen dan worden onze tassen door een Japanner van de band gehaald. We lopen naar de douane waar we moeten aangeven dat we niks te declareren hebben. Dan is het zoeken naar de plek waar we onze reistassen moeten afgeven.<\/p>\n<\/a>Maar de vrolijke Japanse aan de informatiebalie wijst ons feilloos de weg. Jos\u00e9 moet nog een aansteker uit de tas halen en dan gaan ze de transportband op. We maken kennis met een groot deel van de groep en gaan een toilet opzoeken.\u00a0\u00a0In de rookruimte wordt onze nicotinebehoefte bevredigd. Dan verkennen we het vliegveld en kunnen we ons eerste Japanse geld pinnen. Dan hebben we tenminste wat op zak.<\/p>\n<\/a>We zoeken de gate waar we straks moeten boarden en gaan een plek zoeken\u00a0\u00a0waar we wat kunnen drinken. Jose neemt een flesje Californische witte wijn en ik een fles bier.\u00a0Op de weg naar de gate doen we nog even de rookruimte aan. We lezen nog wat en dan kunnen we met de bus naar de Boeing 737-400 van Japan Airlines. Het gaat allemaal vlot. De vlucht naar Fukuoka duurt anderhalf uur.<\/p>\n<\/a>Ik slaap een uurtje dus de tijd vloog voorbij. We zaten goed. Drie stoelen voor ons twee\u00ebn en behoorlijke beenruimte.
\nWe lopen naar de belt waar we een kwartiertje moeten wachten. Dan ontmoeten we onze reisleider Luc Agneessens. Awel, een zuiderbuur van ons. Als de groep verzameld is, dan krijgen we van Luc een kaartje voor de metro. We lopen naar het station en met het openbaar vervoer gaan we naar het centrum van Fukuoka.
\nOnderweg leert Luc de namen van de groepsgenoten uit zijn hoofd en geeft hij wat uitleg. Na tien minuten wandelen komen we bij het hotel\u00a0\u00a0Valie Akasaka aan. We krijgen de sleutel van kamer 307. Het is een klein hotel, met een kleine kamer. We droppen de bagage op de kamer en gaan een drankje nuttigen. Op de straat is een yatai. Dit is een tentje aan de straat dat vanaf 17.00 tot 05.00 uur geopend is. Je kunt er eten en drinken en de jeugd zit er op kleine stoeltjes.<\/p>\n