![\"IMG_2332\"](\"http:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-content\/uploads\/2015\/01\/IMG_2332.jpg\")
<\/a> \n<\/a>We rijden langs de grillige kustlijn van de Nakazee. Dan rijden we door een pijnboombos: Niji-no-Matsubara waar we uitstappen. We lopen een stukje door het bos en wandelen vervolgens langs het strand richting het Kasteel Karatsu-jo. Het laatste stuk is asfalt. Als bezwete postpaarden komen we bij het kasteel aan. Iedereen sist en besluit om voor\u00a0\u00a5\u00a0100 de lift te nemen. Als we boven aankomen blijkt er niet veel te zien te zijn.<\/p>\n
![\"IMG_2344\"](\"http:\/\/www.phonsenjose.nl\/wp-content\/uploads\/2015\/01\/IMG_2363.jpg\")
<\/a>Het kasteel ziet er als een tempel uit. We wandelen wat rond en gaan weer met de lift naar beneden. We moeten weer\u00a0\u00a5\u00a0100 betalen. Luc probeert hier onderuit te komen maar zelfs met zijn \u2018handen en voeten Japans\u2019 lukt dit niet.
\nWe stappen in de bus en rijden anderhalf uur. We stoppen bij een wegrestaurant voor de lunch.<\/p>\n<\/a>We nemen allebei hetzelfde gerecht voor\u00a0\u00a5\u00a01100 p.p.: varkensvlees met groenten, rijst en een kommetje soep. Smaakt uitstekend. Ik neem er twee halve liters Asahi bier bij. Buiten roken we nog een peuk. We bekijken de souvenirwinkels en rijden vervolgens naar Okawachiyama. Deze stad staat bekend om de productie van porselein. Als we de parkeerplaats afwandelen zien we porselein in een brug verwerkt.<\/p>\n<\/a>De chauffeur brengt ons naar een fabriekje waar het imari-porselein gemaakt wordt en tentoongesteld is. Het ziet er werkelijk prachtig uit, maar de prijs is er dan ook naar. Een klein belletje kost al gauw 40 euro. We nemen hier geen souvenir mee en wandelen door het stadje. Het ligt in de groene heuvels en de straatjes zijn smal. Het is bloedheet, 36 graden Celsius en de luchtvochtigheid is hoog. De pori\u00ebn openen zich helemaal en het zweet gutst eruit.<\/p>\n<\/a>We zijn blij als we onze ruime bus in stappen. De airco staat aan en in de bus is het 27 graden. Het voelt als een ijskast maar na een tiental minuten voelt het aangenaam. We vervolgen onze excursie en rijden door kleine plaatsjes. De maximum snelheid gedurende het hele traject is 50 km per uur. Een toeristische route die de moeite waard is. Dan stoppen we bij de Sakai brug. Hier liggen een oude en nieuwe brug naast elkaar.<\/p>\n<\/a>We wandelen over, eigenlijk er onder, de nieuwe brug en zien de sterke stroming van het water. De stroming is sterk omdat het een inham ingeperst wordt.
\nDan is het nog anderhalf uur rijden naar het hotel. Na een half uur rijden we Nagasaki al binnen. Dan tuffen we nog een uur door de stad. Veel wachten (file) voor stoplichten.
\nOm 18.30 uur staat Mama San ons in een brede straat op te wachten.<\/p>\nDe bagage wordt in een auto geladen en wat er niet in past wordt in een taxi gestopt. We wandelen vijf minuten door smalle straatjes naar hotel\u00a0\u00a0Nishikiso Bekkan. Onder aan de trap staat de bagage. Ik neem de zware tas van Jos\u00e9 maar wordt al snel afgelost door een grote Japanner. Hij ziet mij stuntelen. Omdat wij de laatsten zijn, wordt ook mijn tas naar boven gesjouwd. We moeten onze slippers uittrekken en verwisselen voor slippers van het huis.<\/p>\nDan worden we begeleid naar het grote kamer met lage lange tafels. Hierop liggen plattegronden en een doekje om je handen af te doen. We krijgen allemaal een glas koude thee mee een ijsklontje. Het zit onhandig maar daar heeft iedereen last van. Gelukkig is er een laag stoeltje waarop Jos\u00e9 kan zitten. Ze moet nog goed opletten na de hernia operatie.
\nDan worden de kamersleutels verdeeld.<\/p>\nOmdat er onvoldoende kamers met een douche\/bad zijn, mogen de stellen een sleutel kiezen.\u00a0\u00a0Omdat het hotel overboekt is, verkassen James en Corrie naar een ander huisje. Ze willen verzekerd zijn van een badkamer.
\nNa de loting blijkt dat Patricia en Arthur pech hebben. Zij zijn de enigen die van het gezamenlijke sanitair gebruik moeten maken.<\/p>\nWe krijgen kamer 202. Een ruimte met matjes en een lage tafel met twee stoelen zonder poten met rugleuning waarop een blad met theespullen staan ( op de tafel dus ).
\nWe hebben ook nog een lage tafel met twee schommelstoelen. In de hoek op de grond liggen twee kimono\u2019s. Heel erg apart.
\nWe springen allebei onder de douche om het bezwete lichaam op te frissen.<\/p>\n<\/a>Dan gaan we naar Yokahama om een hapje te eten. We lopen door het smalle straatje en besluiten een tentje binnen te gaan waar het druk is. We worden hartelijk ontvangen en aan het barretje zijn nog twee plaatsen vrij. Gelukkig hebben ze een menukaart in het engels. De specialiteit is yakatori, Japanse sat\u00e9. Je kunt kiezen o.a. uit baarmoeder van kip, wang van stier, hart van kip nek of vel van kip, de ballen van een of ander beest, rauwe lever enz.<\/p>\n