Om half 10 ontbijt bij Snowland. Brood jam en eieren. Dan gaan we met de bus richting de nomaden. Een mooie hobbelige route langs blauwwitte feesttenten. Entree betalen en we komen in een soort park. We rijden en rijden, maar niemand te vinden. Dan stoppen we maar bij een armoedig stulpje, bij een aardige mevrouw en een bazige monnik.
We worden ontvangen in huis, de mooie kamer en de huiskamer met veel foto’s van lama’s. De yakboter thee hebben we afgeslagen net als een bepaalde pasta. We hangen wat rond en een knulletje kijkt verbaasd door de verrekijker. Maar even, want de monnik graait het ding uit zijn handen.
Dan gaan we nog even naar de yaks verderop kijken, maar het zijn kalfjes.
De afspraak wordt half 1 terug naar de bus, dan kunnen we aan de overkant nog even wandelen. Het veld staat in bloei en de kikkers springen om onze voeten. Soms moeten we door/over beekjes. Het is er schitterend. Eigenlijk duurt het te kort.
Dan gaan we terug na Xiahe. Bij Snowland wat gedronken en zelf niet gegeten.
Het rommelt heftig van binnen. Het gaat niet echt lekker we zien wel. Bij het klooster kopen we een armbandje voor mij en in een ander winkeltje een gebedsmolentje en theelepeltje. We besluiten terug te gaan naar het hotel. Daar aangekomen plof ik op het bed neer en val in slaap van 4 tot 7. Tot overmaat van ramp is er geen water.
Dus geen douche, handen wassen, doortrekken en dat met de rees.
Vreselijk. ’s Avonds blijven we in het hotel en Phons haalt een fles bier en water. Met handen en voeten besteld. De onkosten worden op de toonbank in het stof geschreven. Slapen, resen en drinken. De nacht is gelukkig rustig. Al met al een mooie korte en interessante ochtend en een zieke middag en avond.
Prima geslapen en we worden gewekt door de bouwvakkers die de betonmolen starten. Xiahe is in aanbouw/opbouw. Alles ligt open en bijna iedereen helpt mee om er iets van te maken. 
Het is nog frisjes, de lucht is blauw en de zon schijnt. Het is wennen aan de ijle lucht. We zitten op 3000 meter en onze longen pompen zich vol met zuurstof. Het stof van de hoofdstraat zuigen we ook mee naar binnen. We nemen allebei een breakfast #1. Drie sneetjes brood, 2 gebakken eieren, boter, jam en koffie of thee. 
De pijnstiller doet zijn werk. José’s benen doen het goed. 
We hebben veel plezier en om half drie vertrekken we met Henk, Ruud, Erna, Martin en Herman voor de pelgrimsroute. We zien weinig pelgrims, wel veel bedelaars. De blauwe lucht is veranderd in donderkoppen en de eerste druppels vallen. Weer veel foto’s getrokken. 
We lopen rond het klooster en komen vlakbij Snowland uit. 
Op de terugweg naar het hotel kopen we voor mij een armbandje. Echt Tibetaans. Aangekomen bij het hotel, het is inmiddels 7 uur, kletsen we met pechvogel Emmy en gaan dan naar de kamer om de blazen te legen. José haalt de was op. Deze is nog vochtig, gekreukeld en niet echt schoon. Ze hebben hier nog nooit van een strijkplank gehoord. Tot 8 uur TV kijken want dan hebben we pas warm water. Om kwart voor negen gaan we eten. We komen Erna en Martin op de gang tegen. We pikken Elly op en gaan met vijf-en voor 10 ¥ met een busje naar Snowland. We drinken een biertje en een jasmijnthee en eten noodles met beef en groenten (José) en noodles met kip. Totaal 15 ¥ oftewel ƒ 4,50!! Om half elf gaan we met z’n vijven in een busje terug naar het hotel. We zijn moe maar voldaan. Als we de 50 treden van het hotel geklommen hebben, hijgen we als postpaarden. Onze knieën bibberen. We zijn nog steeds niet aan de hoogte gewend.
