Om acht uur piept de wekker, maar we liggen nog zo lekker en niets hoeft vandaag. Af met dat ding. We zien wel. Tegen tien uur dan toch maar opgestaan en de was weggebracht. De tas werd op de toonbank leeg gekieperd en geteld. Lekker smakelijk.
Kosten 74 ¥. Rond half 11 gaan we op zoek naar Mama Fu voor een ontbijt. Gebakken ei, omelet met groenten, toast en koffie. Het smaakte prima. Toen was het tijd om de stad te verkennen. Slenteren door keiïge straatjes, langs talloze winkeltjes. Het is een museum. Dan klimmen we tussen huisjes door naar boven. Onderweg maken we een kindje blij met een fluitje. De hele familie is vereerd en opa gaat mee op de foto. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. We lopen over een mooi bospad naar Wan Gu Lou, het eerste houten gebouw van China. Het is 33 meter hoog en eenmaal boven hebben we een schitterend uitzicht op de omgeving. Via een andere weg gaan we naar beneden en komen op het marktje terecht. Ook daar kunnen we nog een fluitje kwijt.
Op een klein gezellig terras (Na Fu) gedronken en mensen gekeken. Je komt ogen tekort. Op straat wordt de was gedaan, de timmermam werkt op het oog en de hele bevolking komt langs. Dan gaan we weer op pad en gaan door een straatje dat van het toeristisch gebied af gaat.
Een klein dik Chineesje schrikt zich te pletter van het fluitje en oma helpt het mondje dicht te houden zodat hij kan fluiten. Het joch trilt van inspanning en weer is de hele familie vereerd met het cadeautje. Even terug naar de kamer, dan gaan we internetten, wat niet meeviel maar het was wel goedkoop: 4 ¥ voor een half uur. Pintje, cola, soepje op bij Mama Fu.
Douchetijd en om half 8 korte bijeenkomst met Kees. Morgen staat er een fietstocht op het programma en ’s avonds het Naxi theater. Samen met Herman en Angelien gaan we eten bij Mama Fu. We bestellen fried noodles met beef en groenten. Als tipan kregen we het op tafel. Wel erg vet.
Dat bleek wel want na het eten begon mijn buik te rommelen en was de rees in aantocht. Helemaal naar het hotel gelopen. Eenmaal terug gingen we op zoek naar een gezellig drinkplekje. Dat viel niet mee. Alles zat vol. Op het marktplein waren de Chinezen aan het dansen rond een vuur. Phons deed natuurlijk mee. Uiteindelijk hebben we tegenover het hotel tot 12 gezeten. Op de kamer de rugzak ingepakt en de wekker gezet. Om half 1 gaan we slapen.
13 juli Lijiang (9e reisdag)
Het regent volop. Dat wordt geen fietsen. Toch is iedereen om half 9 beneden. We gaan ontbijten bij Mama Fu en Kees regelt intussen een bus om toch naar Baishai te kunnen gaan. Om 11.00 uur vertrekken we, getooid in poncho’s, naar de bus. Het begint op te klaren.
Met 18 groepsleden gaan we de highlights van de fietsroute doen. Allereerst bezoeken we het Ya Fang Si klooster. Een Tibetaans klooster met een prachtige camelia boom (10 ¥). Als je in Thailand bent geweest stelt dit klooster niets voor.
Vervolgens rijden we naar Baisha en bezoeken we de tempel uit de 14e eeuw met mooie fresco's. 8¥, volgens de folder 5¥, de prijzen schieten hier omhoog.
Dan gaan we naar Dr. Ho. Hij verwelkomt ons hartelijk en we krijgen A4-tjes met kranten knipsels waarin zijn vakmanschap geprezen wordt. José en ik worden allebei behandeld. José voor migraine. Het stellen van de diagnose gebeurt door het betasten, knijpen in de handen, voelen van het voorhoofd. Het recept is een mengsel van allerlei kruiden. 3 x daags, 2 gram met honing opdrinken (thee).
Als ik zeg dat ik last mijn knie heb, roep dr Ho meteen: artritis. Hij betast mijn handen en ik krijg hetzelfde recept als José + een zakje met kruiden dat gemengd moet worden met Ginseng en alcohol. 3 x daags op de zere plek smeren (extern). Bijna iedereen maakt foto’s van ons.Tenslotte rijden we naar een klein dorpje, waar geen toeristen te bekennen waren. Het echte Chinese leven. We wandelen weer naar een tempel. Leuke wandeling door de modder, maar de tempel stelde wederom niet veel voor. Toch was dit het hoogtepunt van de excursie. Om half vier zijn we terug in Lijiang. Snel naar het hotel om te toiletteren en dan naar Mama Fu voor de Lunch. Allebei een club sandwich, José een warme chocomel en ik een Dali bier. Na een uurtje schuift Ruud aan. We kletsen gezellig over vorige vakanties.
Dan schuift Henk ook nog aan. Zijn camera is voor 1050¥ gerepareerd. Zijn telelens wordt voor 400¥ gemaakt. We gaan naar ons hotel om ons op te frissen want om half acht is het weer verzamelen. We gaan naar het Naxi theater. De André van Duin van China vertelt over de geschiedenis van de Naxi muziek.
Alle Chinezen liggen dubbel, wij niet. De muziek is eentonig, het gezang van de vrouwen snerpend en we zijn blij als het afgelopen is. Om half tien stappen we het theater uit, op zoek naar een restaurantje. De tent aan het water heeft Italiaanse gerechten op het menu. Aan het water alleen een Chinese kaart. We besluiten naast het hotel bij de saxofonist te gaan eten. Om kwart over tien breekt het feest los. Beijing is gekozen als Olympische stad voor de Spelen van 2008. Vuurwerk barst even later los en onze straat is een en al kruitdamp. Om kwart over elf uur zoeken we ons bed op.
